Nieuwe club Ridderkerk: ‘Ik kan geen week zonder hockey, juf!’

Leden van H.C. Ridderkerk bij het WK in Amsterdam. Foto: Saskia Hoekveen

Hockeyen deden ze ooit al in Ridderkerk. Maar De Waele, zoals de vereniging destijds heette, werd begin jaren negentig opgeheven. Nu, dertig jaar later, beschikt de gemeente weer over een eigen hockeyclub. Onlangs kreeg HC Ridderkerk ook de status kandidaat-lid van de KNHB.

HC Ridderkerk is een initiatief van de Hockey Foundation: een onderdeel van de hockeybond dat beoogt hockeyclubs op te richten in stadswijken waar hockeyen niet vanzelfsprekend is. Paul Veldhuijzen is een ervaren bestuurder, helpt de nieuwe club op gang en is momenteel secretaris van HC Ridderkerk: ‘Ridderkerk kamp in toenemende mate met grootstedelijke, sociaal maatschappelijke problematiek. Tegelijkertijd ‘weten we uit een onderzoek van de KNHB dat er tweehonderd hockeyers in Ridderkerk wonen die bij clubs in de regio spelen. Dat prikkelde ons tot het zoeken van contact met de gemeente om te kijken of we hen ook de mogelijkheid konden bieden om in Ridderkerk zelf te hockeyen.’

Het enthousiasme bleek wederzijds. Saskia Hoekveen, verenigingsmanager: ‘Vanuit de gemeenteraad stapte Karin Kayadoe naar voren. Zij, inmiddels de voorzitter, hield zich al bezig met het zoeken naar manieren om jeugd spelenderwijs van de straat te houden. Bij de plaatselijke korfbalvereniging Ten Donck mochten we veldjes gebruiken, en daar was al eerder geprobeerd om met de kinderen te gaan hockeyen.’

Eigen veld en tenue
Zo begonnen Hoekveen en Veldhuijzen een jaar geleden met het werven van kinderen hockeyen wel eens wilden proberen. Hoekveen: ‘We zijn alle veertien scholen langsgegaan om een sportdag te organiseren of een kennismakingstraining te geven. Na die rondgang meldden twaalf kinderen zich aan. Vorig jaar november begonnen we met trainen.’

Achter de schermen werkten de initiatiefnemers en verenigingsmanager intussen aan het verder opzetten van de vereniging. Veldhuijzen: ‘Op de twee korfbalveldjes kan je met maximaal een achttal spelen. We zijn dus meteen in gesprek met de gemeente gegaan over waar we een heel veld kunnen aanleggen.’

Uiteraard moest er ook een tenue komen. ‘We wilden graag een shirt in de kleuren van Ridderkerk: groen en wit. Dat had wat voeten in de aarde, omdat er meer clubs zijn met die kleuren, maar het is gelukt. Op het logo staat het wapen van Ridderkerk met een hockeystick en een bal in de bek van de draak. Na de winterstop mochten we van de KNHB ook meedoen aan wedstrijden. Dat is voor de kinderen belangrijk. Trainen is leuk, maar wedstrijden zijn de kers op de taart’, weet Hoekveen, die ook coach en trainer van E6 is.

De club haalt de kinderen op van school
Inmiddels spelen zeventien kinderen voor Ridderkerk in de leeftijd van zeven tot tien jaar. Hoekveen: ‘We trainen twee keer per week. Een gewone training en een instuiftraining, waarbij de leden vriendjes en vriendinnetjes kunnen meenemen. We hopen volgend seizoen met twee E- en twee F-teams te spelen.’

Hoekveen haalde een deel van de kinderen de afgelopen maanden zelf van school op. ‘Dan liepen we twintig minuten naar de club. Tijdens die wandelingetjes merkte ik dan wel dat relatief veel kinderen het niet makkelijk hebben. Ze vertelden over hun gescheiden ouders of ratelden aan een stuk door over hun kleine en grote problemen.’

Eenmaal op het veld was er van die problemen niets te zien. Hoekveen: ‘De kinderen waren van begin af aan razend enthousiast. En niet alleen de kinderen. Ouders toonden al snel hun betrokkenheid, ook toen ze hoorden dat er bij het runnen van een vereniging best veel komt kijken. Coachen, rijden naar wedstrijden, eens een bardienst draaien: ze beseffen dat dat erbij hoort.’

‘Tijdens een ouder-kind-feestje mochten ze zelf ook hockeyen’, vult Veldhuijzen aan. ‘De meesten waren enorm fanatiek. Ze vonden het zelfs zo leuk dat we in het najaar met trimhockey beginnen.’

De samenwerking met de korfbalvereniging levert bovendien meer op dan een veld. Veldhuijzen: ‘Het ledenaantal bij het korfbal daalt. Wij maken nu ook gebruik van het clubhuis en daar zijn ze maar wat blij mee. Achter de vereniging ligt een grasveld waar precies een hockeyveld op te realiseren is. Het is een grote wens om ons daar blijvend te vestigen. Gelukkig steunt de gemeente ons ook, mede omdat we benadrukken en merken dat zo’n hockeyclub tot meer beweging én saamhorigheid leidt.’

Toekomstdroom
Hoekveen en Veldhuijzen worden nu nog ingezet vanuit de Hockey Foundation, maar zij hopen dat leden in de toekomst hun stokje kunnen overnemen. Met het kandidaat-lidmaatschap is hoe dan ook weer een stap gezet. ‘Onze droom is dat Ridderkerk een gezonde, vitale hockeyclub met een eigen accommodatie wordt. We zetten snel stappen in de goede richting, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken’, aldus Veldhuijzen.

Aan het plezier van de kinderen zal het in elk geval niet liggen. Hoekveen: ‘Toen het een paar weken geleden zo hard had geregend dat het veld blank stond, stelden een aantal kinderen voor om op straat te trainen. "Juf, ik kan niet een week zonder hockey hoor", zeiden ze. Dat was voor mij weer een bevestiging dat we met HC Ridderkerk een verschil kunnen maken.’